Staatsvorm en Regering

De demografische samenstelling van Cairo is divers, verschillende bevolkingsgroepen leven door elkaar. Het enorme aantal inwoners van Cairo is als volgt samengesteld: 90 procent van de inwoners van Cairo zijn moslim, 9 procent zijn Koptisch en de resterende 1 procent hebben een andere christelijke achtergrond. De gemiddelde leeftijd in Egypte ligt rond de 25 jaar. Dit betekend dus dat de bevolking van Egypte wordt gevormd door veel jonge mensen, waarvan het grootste deel in de grote steden, waaronder Cairo, woont.

Het economische bestaan van Egypte is rondom de Nijl ontstaan. Dit maakte Cairo gelijk al het economische centrum van Egypte waar tweederde van het Gros Nationaal Product wordt gegenereerd. De industrialisatie groeide enorm uit na de onafhankelijkheid in 1952 en bestond voornamelijk rond de textiel en voedselverwerking. Andere industrieën bestonden in de ijzer en staal productie en consumptiegoederen. De hedendaagse economie in Cairo bestaat vooral rondom werkzaamheden in de service sector, met name in de regering, financiële zaken en handel. Hiernaast wordt de economie van Cairo gekenmerkt door toerisme, wat voor een enorme bron van inkomsten zorgt. Ondanks dat de kosten voor levensonderhoud in Cairo relatief laag liggen, hebben veel mensen het moeilijk om zichzelf te voorzien in levensonderhoud.

De economische fundering van Cairo ligt voornamelijk in de industrialisatie. Cairo domineert het Egyptische economische leven. Lange tijd werd de economie in Cairo gekenmerkt door een Arabisch socialisme, waarbij de economie werd geleid door de staat. Vanaf de jaren ’90 wordt er een vrijere economie gehanteerd, in de hoop een verbetering in de economische toestand tot stand te brengen. Het heeft een aantal jaren geduurd voor dit nieuwe economische beleid zijn vruchten begon af te werpen. Ook al worden buitenlandse investeringen aangemoedigd en ligt de export hoger dan voorheen, door de enorme bevolkingsgroei ligt het werkloosheidscijfer relatief hoog. Aan de andere kant is de landbouw nog steeds de belangrijkste sector van de economie in heel Egypte. Met de aanleg van de Aswan-dam is het landbouwareaal enorm uitgebreid. Het genereert inkomsten door de export en het creëert werkgelegenheid onder de bevolking.

Sinds de hantering van de vrijere economie in de jaren ‘90, wat ondermeer een privatisering van staatsbedrijven betekende, is de economie gegroeid met ruim 5%. Dit heeft ook zeker te maken met de toename van het aantal toeristen. Ondanks enkele tegenslagen uit het verleden heeft Egypte zich krachtig herstelt en groeit het aantal bezoekers aan ondermeer Cairo nog steeds. Vandaag de dag behoort toerisme als economische sector tot een van de belangrijkste bron van inkomsten, waarbij de toeristische trekpleisters de piramiden zijn, verschillende musea en Islamitische monumenten.

Omdat Cairo het economische centrum van Egypte is, maakt het enorme sprongen wat betreft infrastructuur, architectuur en elektriciteit- en telefoonservices. Om deze enorme groei te categoriseren, wordt dit proces ook wel aangeduid met de term ‘hyperurbanisatie’. Het gegeven dat een op de vijf gebouwen in Cairo niet ouder zijn dan vijf jaar illustreert de term ‘Cairo en de hyperurbanisatie’ zeer duidelijk.